آنگاه که اهل بیت علیهم السلام را شناختم

ص: 13
می‌رسانم که یکی از موتورهای هواپیما نقص فنی پیدا کرده وکادر فنی در حال بررسی وضعیت و رفع آن هستند. از شما تقاضا می‌کنیم که با یاد خدا آرامش خود را حفظ نمایید؛ زیرا هرگونه دستپاچگی و دخالت در کارها، مشکلی بر مشکلات خواهد افزود. در این آسمان آبی، دست‌ها از همه جا کوتاه است و تنها دست قدرت الهی است که می‌تواند ما را روی زمین سبز و پر امید به سلامت فرود آورد، پس خالصانه و به دور از ریا به درگاه الهی روی آورید و برای رفع خطر دعا نمایید.»
نفس‌ها در سینه حبس شده بود؛ کسی دم بر نمی‌آورد و مرگ در جلوی چشم همگان رژه می‌رفت. سکوتی مرگ‌بار همه جا را فرا گرفته بود، کسی چیزی نمی‌گفت و حتی صدای هواپیما نیز به گوش نمی‌رسید. انگار خود هواپیما نیز در هول و هراس مرگ، راحت نفس نمی‌کشید. ناگهان صدایی سکوت را شکست؛ نغمه خوشی از آخر سالن هواپیما به گوش رسید؛ صدای آقای موسوی بود:
«بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم، اللّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ وَأَتَوَجَّهُ إِلَیْکَ بِنَبِیِّکَ نَبِیِّ الرَّحْمَةِ مُحَمَّد صَلَّی اللّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ، یَا أَبَاالْقاسِمِ، یَا رَسُولَ اللّهِ، یَا إِمامَ الرَّحْمَةِ، یَاسَیِّدَنا وَمَوْلَانَا إِنَّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِکَ إِلَی اللّهِ وَقَدَّمْناکَ بَیْنَ